مجتبی قطعی؛ عضو هیئت‌علمی دانشگاه شاهرود در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به لزوم تعریف نیازهای موجود در کشور در قالب پروژه‌های تحقیقاتی، گفت: مقاله و تحقیقات تئوری، نیاز امروز کشور نیست.

وی افزود: در بسیاری موارد رفع نیازهای کشور به فناوری و یا پژوهش مرزدانش نیاز ندارد چراکه این مشکلات در واقع نیازهای حل‌شده در جهان هستند و دقیقاً به همین دلیل نیز نتیجۀ این فعالیت‌ها را نمی‌توان به عنوان مقاله منتشر کرد.

قطعی ادامه داد: اصولاً تا تحقیق و پژوهشی به ثروت‌آفرینی ختم نشود، عملاً واقعی نیست؛ به عبارت بهتر، روند تحقیق و پژوهش باید به‌گونه‌ای باشد که در نهایت برای کشور ارزش‌افزوده در بر داشته باشد. این محقق مهندسی مواد اظهار داشت: امروزه با توجه به ابعاد گسترده مسائل جوامع بشری، رفع هر مشکل به تخصص و مهارت‌های متعددی نیاز دارد و این مهم تنها در قالب کار گروهی، امکان‌پذیر است. تشکیل گروه تحقیقاتی و تعریف نیازهای کشور و استان در قالب پروژه برای این گروه‌ها، از الزامات توسعه و پیشرفت است حتی اگر نتیجۀ این فعالیت‌ها در نهایت به چاپ مقاله منتج نشود. در برخی موارد شاید لازم باشد یک پروژه کلان و ملی به پروژه‌های کوچک‌تر شکسته شود و هر کدام به یک گروه تفویض شود.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه شاهرود تصریح کرد: تنها افرادی می‌توانند به عنوان سرگروه و یا مدیر گروه فعالیت کنند که در ابعاد عملیاتی علم و تولید محصولات (حتی در مقایاس آزمایشگاهی) توانایی لازم را داشته باشند. این افراد عمدتاً دید بهتر و معقول‌تری نسبت به حوزه عملیاتی علم دارند و می‌توانند گروه متشکل از چند تخصص را حول یک پروژه واحد راهبری و مدیریت کنند.

قطعی در پایان با اشاره به لزوم حمایت از گروه‌های تحقیقاتی، نظارت و ارزیابی واقعی را یکی از مهمترین ارکان موفقیت دانست و تأکید کرد: در ازای هر حمایتی از گروه تحقیقاتی، باید گزارش واقعی اتخاذ شود. به بیان دیگر، اعطای تسهیلات و یا حمایت باید منوط به فعالیت‌های هدفمند و کارشناسانه باشد.