اسماعیل پیرعلی؛ رئیس پارک علم‌وفناوری چهارمحال‌وبختیاری در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به لزوم توسعۀ فعالیت‌های بین‌رشته‌ای، این مهم را یکی از ارکان کار گروهی برشمرد.

وی افزود: بدون تعامل و تنها با اتکا به یک تخصص و یا مهارت، هرگز فناوری دانش‌بنیان و داش‌فنی حاصل نمی‌شود.

پیرعلی با اشاره به لزوم شبکه‌سازی نخبگانی و تخصصی، ادامه داد: علوم در تعامل با یکدیگر و برای یک هدف مشخص، می‌توانند مکمل هم باشند و نتیجۀ فعالیت‌هایشان منجر به محصولی دانش‌بنیان منطبق بر نیازهای واقعی جامعه باشد. برای رسیدن به این مهم، حضور در پارک‌های علم‌وفناوری استانی می‌تواند اثرگذاری مطلوبی داشته باشد.

رئیس پارک علم‌وفناوری چهارمحال‌وبختیاری اضافه کرد: حرکت به سمت محصول تجاری دانش‌بنیان نیازمند تعامل بین‌دستگاهی و بین‌بخشی دانشگاه، مراکز شتاب‌دهی و پارک‌های علم‌وفناوری نیز هست. ایده از گروه نخبگانی و تخصصی شروع می‌شود و سپس در مرکز شتاب‌دهی و نوآوری مستقر و پس از آن نیز با استقرار در مرکز رشد پارک‌های علم‌وفناوری تجاری‌ می‌شود تا در نهایت به شرکتی دانش‌بنیان ختم شود. این چرخه نیاز به هم‌افزایی دارد.

وی با اشاره به اهمیت توجه به ظرفیت‌ها و داشته‌های بومی در تعریف پروژه‌های کاربردی گروه‌های نخبگانی، اظهار داشت: هر استان و منطقه‌ای ظرفیت و قابلیت‌های منحصربفردی دارد که می‌توان با تأکید و تعریف فعالیت‌های دانش‌بنیان با محوریت آنها، این داشته‌ها را به مزیت‌رقابتی و رکن توسعۀ اقتصادی استان تبدیل کرد؛ بنابراین توجه به موهبت‌های ذاتی هر استان یکی از رسالت‌های مهم گروه‌های نخبگانی است.

پیرعلی تصریح کرد: یکی از دلایل گسترش شرکت‌های دانش‌بنیان در حوزه‌های IT و ICT، ظرفیت بالای این حوزه‌ها، نیازها و مقتضیات کنونی جامعه و همچنین سوددهی سریع این حوزه‌ها است؛ این عوامل سبب رغبت بیشتر دانش‌آموختگان به بخش‌های مذکور است. به عبارت دیگر، تقاضای بازار، هدایتگر توان نخبگانی است چراکه ممکن است نتیجۀ فعالیتی مناسب باشد و منجر به تولید کالایی دانش‌بنیان و مناسب شود اما چون نیاز بازار را تأمین نمی‌کند و با آن منطبق نیست، در فروش و حصول ارزش‌افزوده موفق نباشد.

عضو شورای علمی بنیاد نخبگان استان چهارمحال‌وبختیاری با اشاره به نقش شرکت‌های دانش‌بنیان در توسعۀ منطقه‌ای، تأکید کرد: این شرکت‌ها علاوه بر حصول ارزش‌افزوده، درآمدزایی پایدار و گردش مالی بالا برای جامعۀ بومی، نقش بسزایی در اشتغال‌زایی دارند. غالب این شرکت‌ها از مراکز رشد دانشگاهی کار خود را آغاز کرده‌اند و توانسته‌اند پس از حرکتی منطقی به این موفقیت‌ها برسند.

وی یادآور شد: جلوگیری از مهاجرت نخبگانی به کلانشهرها یکی دیگر از مزایای ایجاد، گسترش و موفقیت شرکت‌های دانش‌بنیان است خاصه در شرایطی که بازار محصولات دانش‌بنیان عمدتاً دیجیتال است. این موضوع سبب می‌شود به مناطق محروم و کم‌برخوردار نیز گردش مالی تزریق شود و زمینۀ توسعۀ آنها نیز فراهم شود.

پیرعلی در پایان با اشاره به لزوم حضور بنگاه‌های اقتصادی در عرصه‌های دانش‌بنیان، خاطرنشان کرد: تسهیل بروکراسی اداری توسط دستگاه‌های اجرایی خاصه استانداری‌ها و همچنین طراحی و اجرای سیاست‌های تشویقی نیز می‌تواند به عنوان عامل انگیزشی سبب ماند گروه‌های نخبگانی در مناطق بومی شود.