محمدرضا ستاره؛ عضو هیئت‌علمی دانشگاه کردستان در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با بیان اینکه کار تحقیقاتی فردی منسوخ شده است، گفت: امروزه غالب پروژه‌های تحقیقاتی دانشگاه‌ها به‌صورت گروهی انجام می‌شود.

وی افزود: نگاه به مقالات علمی منتشر شده در معتبرترین مجلات علمی جهان، نشان می‌دهد که حتی در حوزه‌های نظری نیز محققان در قالب کار گروهی فعالیت می‌کنند چراکه امروزه نمی‌توان پروژۀ ساده تعریف کرد و با استفاده از ابزار و تجهیزات اولیه آن را عملیاتی کرد و در نهایت مقاله‌ای باکیفیت چاپ کرد.

ستاره با اشاره به اینکه انجام پروژه‌های کاربردی و باکیفیت نیازمند تجهیزات آزمایشگاهی است، ادامه داد: مجهز کردن همۀ دانشگاه‌های کشور به پیشرفته‌ترین ابزار و امکانات آزمایشگاهی نه امکان‌پذیر و نه از نظر اقتصادی منطقی است. در این شرایط بهترین اقدام، ایجاد آزمایشگاه‌های مرکزی است. به‌عبارت دیگر، می‌توان کشور را براساس پتانسیل و مزیت‌های موجود، به چند پهنه و منطقه علمی-تحقیقاتی تقسیم و و در هر پهنه آزمایشگاه‌های مرکزی راه‌اندازی و امکان دسترسی برای محققان فراهم کرد.

محقق برجستۀ فیزیک اظهار داشت: یکی دیگر از عوامل مهم در موفقیت تحقیقاتی کشور و به تبع آن ورود علم به بطن جامعه، تشکیل گروه و هسته‌های پژوهشی است که بتوانند مشکلات و مسائل موجود را به موضوعات پژوهشی تبدیل کنند.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه کردستان توانمندی عملیاتی را یکی از شاخص‌های مهم اعضای گروه دانست و با بیان اینکه صرف هیئت‌علمی‌ دانشگاه بودن، بیانگر توانایی فرد در حوزۀ تحقیقاتی کاربردی گروهی نیست، تصریح کرد: صرف طی مدارج علمی در سیستم دانشگاه نشان‌دهندۀ توانایی‌ عملیاتی افراد نیست چراکه این مدارج غالباً با فعالیت در حوزه‌های نظری سپری می‌شوند در حالیکه اعضای گروه تحقیقاتی علاوه بر توانمندی در بخش نظری و تعریف موضوع، باید قدرت تجزیه‌وتحلیل مسائل و انطباق آن با واقعیات جامعه بومی را نیز داشته باشند.

ستاره یادآور شد: اکثر برندگان جایزۀ نوبل فیزیک، افرادی بودند که در حوزۀ تجربی تحقیق و پژوهش کردند اما در کنار آن به مسائل نظری نیز اشراف کامل داشتند؛ در نتیجه توانستند نتایج تحقیق خود را در قالب عدد و رقم بیان کنند.

وی با اشاره به لزوم حمایت از گروه‌های تحقیقاتی، خاطرنشان کرد: تشکیل گروه تحقیقاتی با حضور افرادی که به معنای واقعی در زمرۀ افراد علمی کشور قرار می‌گیرند، از انحراف گروه جلوگیری می‌کند چراکه این افراد دغدغۀ عملیاتی‌کردن علم دارند و به‌صرف برخورداری از تسهیلات مالی و یا چاپ مقاله وارد هسته‌های پژوهشی نمی‌شوند. این افراد به معنای واقعی متعهد هستند و هزینه‌ و انرژی کشور را هدر نمی‌دهند.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه کردستان در پایان با اشاره به لزوم تشکیل هسته‌های پژوهشی در استان‌ها براساس مزیت‌های بومی و نقش آن در توسعۀ منطقه‌ای، گفت: ایجاد هسته‌ها و قطب‌های علمی علاوه بر اینکه به ماندگاری اجتماع نخبگانی و استفاده از مزیت‌های بومی به رشد استان کمک می‌کند و می‌تواند با برپایی کنفرانس‌ها، سمینارها و نشست‌های علمی در سطح ملی و بین‌المللی سبب گسترش ارتباطات علمی نیز شود.