علی معتمدزادگان؛ رئیس پارک علم‌وفناوری استان مازندران در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌سانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به پیشرفت‌های پژوهشی سال‌های اخیر، گفت: امکانات پژوهشی و تحقیقاتی دانشگاه‌ها در سال‌های اخیر افزایش یافته تا جایی که امروزه می‌توان بسیاری از پروژه‌های صنعتی را در دانشگاه انجام داد.

وی افزود: امروزه نه به لحاظ امکانات و ابزار آزمایشگاهی و نه فضای سخت‌افزاری و فیزیکی، و نه حتی در بخش نیروی‌انسانی متخصص هیچ مشکلی در کشور وجود ندارد بلکه مهمترین مسئله در عدم‌اثرگذاری جامعه علمی در صنعت، فقدان سازوکار مناسب است که بتواند توان علمی-تحقیقاتی را به نیازهای موجود وصل کند.

معتمدزادگان ادامه داد: تعداد معدودی از دانشگاه‌های کشور توانسته‌‌اند ارتباط خوبی با جامعه و صنعت برقرار کنند و از این طریق هم ثروت‌آفرین باشند و هم بتوانند زمینۀ رشد و توسعه کشور را فراهم کنند اما این ارتباط هنوز به‌صورت نظام‌مند در همۀ کشور نهادینه نشده است.

رئیس پارک علم‌وفناوری استان مازندران تشکیل هسته‌های پژوهشی و تخصصی را عاملی مهم در تحقق اثرگذاری دانشگاه در جامعه برشمرد و گفت: این هسته‌ها چون در دانشگاه و توسط اعضای هیئت‌علمی و دانشجویان تحصیلات‌تکمیلی تشکیل می‌شوند، قطعاً توان علمی بالایی دارند اما ممکن است که به لحاظ تجربی ضعف‌های داشته باشند که با اضافه‌شدن تخصص‌های متناسب دیگر می‌توان تا حد بسیاری این نقص را هم رفع کرد.

عضو هیئت‌علمی گروه کشاورزی دانشگاه مازندران یادآور شد: یکی دیگر از مزایای هسته‌های پژوهشی، استعداد تشکیل شرکت‌های دانش‌بنیان است. به‌عبارت دیگر، فرد با حضور در هستۀ پژوهشی تا حدودی با فضای عملیاتی علم آشنا می‌شود و مهارت‌های فردی خود را در حوزه‌های اقتصاد و بازار افزایش می‌دهد؛ در نتیجه می‌تواند در آینده شرکت دانش‌بنیان هم تأسیس شود.

محقق برجستۀ صنایع غذایی در ادامه اظهار داشت: هسته‌های پژوهشی باید مأموریت‌گرا باشند و براساس نیازهای هر منطقه ایجاد شوند. تمرکززدایی و پراکندگی این هسته‌ها در تمام کشور و البته پرهیز از سازمان سازی به بهانۀ ایجاد هسته‌های پژوهشی، بستر لازم برای توسعۀ همه‌جانبه را فراهم می‌کند البته به‌شرطی که حمایت لازم از آنها انجام شود.

معتمدزادگان اضافه کرد: واحدهای تحقیق و توسعه در صنایع بزرگ، خودبه‌خود محلی برای ارتباط با دانشگاه است چراکه این بخش از صنعت، مسؤول رصد فعالیت‌های علمی انجام‌شده، فرصت‌یابی و انتقال فناوری است. هماهنگ‌تر شدن بیشتر این واحدها با جامعۀ علمی می‌تواند صنعت را به دانشگاه وصل کند خاصه در شرایطی که صنعت و دانشگاه اعتماد کافی و لازم را بهم ندارند.

وی افزود: اگر چند پروژه کلان توسط هسته‌های پژوهشی و یا شرکت‌های دانش‌بنیان به ثمر برسد، قطعاً رغبت دانشگاه و صنعت به برقراری ارتباط منطقی و نظام‌مند با یکدیگر افزایش می‌یابد اما پیش از آن، دانشگاه نباید انتظار داشته باشد صنعت، آزمایشگاه‌های دانشکده‌ها را تجهیز و یا برای افزایش امکانات دانشگاه هزینه کند چراکه صنعت، دید اقتصادی دارد و مادامی که اقدامی توجیه اقتصادی نداشته باشد، آن را انجام نخواهد داد.

رئیس پارک علم‌وفناوری استان مازندران تصریح کرد: اگر صنعت تجربیات موفقی در سپردن پژوهش به دانشگاه داشته باشد، قطعاً علاوه بر ارجاع پروژه‌های کلان، در راستای فراهم‌کردن و ارتقاء ابزار آزمایشگاهی دانشگاه نیز اقداماتی را انجام خواهد داد. در این چرخه، دانشگاه علاوه بر ثروت‌آفرینی، در بخش تجهیز امکانات نیز ذی‌نفع خواهد بود.

عضو هیئت‌علمی گروه کشاورزی دانشگاه مازندران در پایان با بیان اینکه پارک‌های علم‌وفناوری بهترین محل برای شناخت ظرفیت‌های صنعتی است، گفت: شبکه‌سازی‌های خوبی توسط معاونت علمی‌وفناوری رئیس‌جمهور انجام شده و همین موضوع سبب تفکیک و دسته‌بندی فعالیت‌ها می‌شود و تعریف پروژه مشترک بین صنعت و دانشگاه را تسهیل می‌کند.