عباس هنربخش‌رئوف؛ رئیس دانشگاه سمنان در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره لزوم گسترش پژوهش‌ گروهی، گفت: این مهم نیازمند فرهنگ‌سازی و مهارت‌آموزی است.

وی افزود: برخی از اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های کشور، به کار فردی اعتقاد دارند و حتی در راهنمایی دانشجویان ارشد و دکتری نیز قائل به حضور استاد راهنمای دوم نیستند. این افراد غالباً مقالات خود را نیز به‌صورت فردی متشر می‌کنند و اصولاً اعتقادی به کار گروهی حداقل در حوزۀ پژوهش ندارند.

هنربخش‌رئوف ادامه داد: این قبیل تحقیقات عموماً تک‌بعدی هستند و خروجی آنها قابل عملیاتی‌شدن در جامعه را ندارند.

رئیس دانشگاه سمنان با اشاره به مزایای کار گروهی در حوزۀ تحقیق و پژوهش، اضافه کرد: غالب پژوهش‌های گروهی به دلیل برخورداری از نگاه همه‌جانبه و حضور چند تخصص متنوع، کاربردی هستند و می‌توانند مسائل را از چند دریچۀ مختلف بررسی و راه‌حلی مناسب ارائه کنند.

وی با بیان اینکه یک متخصص نمی‌تواند بر همۀ علوم تسلط داشته باشد، اظهار داشت: مشکلات و مسائل موجود در بخش‌های مختلف را می‌توان با تشکیل گروه‌هایی متشکل از متخصصان رشته‌های ذی‌ربط و با بکارگیری خردجمعی رفع کرد. در این روند، معمولاً همۀ ابعاد مسئله دیده می‌شود.

هنربخش‌رئوف تصریح کرد: علاوه بر اینکه اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌ می‌توانند با یکدیگر گروه تحقیقاتی تشکیل دهند، می‌توان از ظرفیت متخصصان و اساتید دانشگاه و مراکز علمی-تحقیقاتی دیگر نیز بهره برد تا علاوه بر تزریق تفکر نو، بتوان از امکانات آن مراکز نیز به‌صورت بهینه استفاده کرد.

رئیس دانشگاه سمنان تأکید کرد: عموماً اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های بزرگ تهران، دسترسی بهتری به صاحبان صنایع دارند و راحت‌تر می‌توانند پروژه‌های کلان را از صنعت جذب کنند. این افراد باید گروه‌هایی تشکیل دهند که در آن متخصصان و محققان استان‌های دیگر و دانشگاه‌های کوچک نیز حضور داشته باشند تا این افراد نیز به تدریج در بعد عملیاتی به توانایی لازم برسند.

وی ضمن اینکه رعایت اخلاق‌حرفه‌ای را مهمترین ویژگی افراد برای تشکیل گروه دانست، بر لزوم حمایت از گروه‌های نخبگانی اشاره کرد و گفت: حمایت نباید در قالب اعطای کمک‌هزینه باشد بلکه باید به‌صورت گرنت تحقیقاتی باشد تا گروه بتواند با کمترین دغدغۀ مالی پروژه خود را انجام دهد. از سوی دیگر، اولویت گروه تحقیقاتی باید پژوهش کاربردی باشد نه اینکه روی موضوعات بنیادین متمرکز شود.

هنربخش‌رئوف در پایان با تأکید بر لزوم نظارت در اعطای تسهیلات و عملکرد گروه‌های پژوهشی، اظهار داشت: گروه پژوهشی در وهلۀ اول باید بتواند مشکلات جامعه را به مسائل پژوهشی تبدیل کرده و براساس آن پروژه تحقیقاتی تعریف کند. به عبارت دیگر، موضوع تحقیق باید از جامعه و صنعت بومی گرفته شود. اگر این نکته مورد تأکید باشد، قطعاً درآمدزایی خوبی نیز برای گروه خواهد داشت ضمن اینکه مشکل مدنظر را نیز رفع می‌کند.