سید محمد حکاک؛ عضو هیئت‌علمی دانشگاه بین‌المللی امام‌خمینی(ره) قزوین در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان کار گروهی در حوزۀ تحقیقاتی را اقدامی عقلانی توصیف کرد و گفت: تجمیع اندوخته‌ها و اندیشه‌ها در یک راستا و برای رسیدن به یک هدف مشخص، قطعاً خروجی بهتری دارد.

وی افزود: یکی دیگر از مزایای کار گروهی، پویایی و نشاط ذهن است چراکه ذهن در مباحثه خلاق‌تر می‌شود.

حکاک با اشاره به لزوم اصلاح سیاست‌های موجود، ادامه داد: ریل‌گذاری حوزۀ علم‌وفناوری باید به شکلی باشد که افراد به جای متمایل شدن به سمت نوشتن مقالات ISI، به دنبال رفع نیازهای موجود کشور باشند.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه بین‌المللی امام‌خمینی قزوین تصریح کرد: انتشار مقاله، بدون آنکه اثرگذاری محسوسی در کشور داشته باشد نمی‌تواند مداواگر مشکلات کشور باشد. از سوی دیگر، با این اقدام هزینه؛ زمان و توان نیروی‌های داخلی کشور صرف تحقیق روی مسائل‌روز کشورهای صنعتی می‌شود و به این طریق، محقق و متخصص بومی در چرخۀ پیشرفت کشورهای توسعه‌یافته قرار می‌گیرد.

وی با بیان اینکه مقالات علمی‌پژوهشی باید بر اساس نیازهای احصاءشدۀ کشور انجام شوند، تصریح کرد: برنامه‌ریزی و ارائه تسهیلات مشوق برای حضور محققان در حوزه‌های عملیاتی یک ضرورت برای برون‌رفت از وضعیت فعلی است. متأسفانه تنها انگیزه برای انجام تحقیق و پژوهش در بسیاری از دانشگاهیان، ارتقاء، فارغ‌التحصیلی و یا حتی برخورداری از تسهیلات و حمایت‌های مادی است.

این محقق فلسفه، اصلاح نظام‌ارزشیابی و ارزیابی اعضای هیئت‌علمی را یکی از اقدامات الزامی برشمرد و گفت: سیستم ارتقاء، استخدام و یا ارزیابی دانشگاهیان نیازمند اصلاح است و با توجه به مقتضیات زمان باید به سمت، فعالیت‌های کاربردی و گروهی جهت‌دهی شود.

وی با اشاره به اینکه جامعۀ علمی برای اثرگذاری باید به اصل تحقیق و پژوهش بازگردد، تصریح کرد: روند کنونی آفت‌های دیگر مانند مونتاژ، خرید و فروش مقاله را در پی دارد و همین موضوع سبب می‌شود جامعه علمی از مسیر صحیح خارج شود.

حکاک بر لزوم توسعۀ علوم‌انسانی اشاره کرد و گفت: متأسفانه با مغفول ماندن حوزۀ علوم‌انسانی، مقالات تحلیلی نیز دچار رکود شده است و جایی در نظام آموزشی کشور ندارند. این روند سبب می‌شود راه ورود فکر تازه و اندیشۀ نو مسدود شود. باید دانست، نوآوری یک چاشنی در تحقیقات دانشگاهی است وگرنه اصالت با تحقیق است.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه بین‌المللی امام‌خمینی قزوین در پایان یادآور شد: جامعه بدون علوم‌انسانی به پیشرفت نمی‌رسد چراکه در بعد فرهنگی دچار مشکل خواهد شد. علم بدون فرهنگ، صرفاً ابزاری برای تولید فناوری مخرب است که نه‌تنها زندگی بشر را بهبود نمی‌دهد بلکه دچار مشکلات عدیده‌ای خواهد کرد.