غلامحسین روشنی؛ عضو هیئت‌علمی دانشگاه صنعتی کرمانشاه در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به اهمیت اختراع کاربردی در توسعۀ فناوری، گفت: هر ایده‌ای که به ذهن فرد می‌رسد ممکن است به ذهن افراد دیگر رسوخ کند؛ بنابراین صرف داشتن ایده و اختراع از اهمیت بالایی برخوردار نیست.

وی افزود: رسیدن به مرحلۀ تجاری‌سازی و تولید انبوه، مهمتر از ثبت اختراع است. در واقع مخترع باید دانش اولیه نسبت به اقتصاد مهندسی بداند و بتواند BP ، NPV وNP بنویسد. در واقع باید دربارۀ IRR یا همان واگذاری اختراع به دیگران، اطلاعات و درک داشته باشد.

روشنی ادامه داد: اختراع غیرکاربردی نه‌تنها جنبۀ مثبت ندارد بلکه به دلیل صرف انرژی فردی و توقع‌آفرینی، نتیجۀ منفی هم دارد؛ اما اگر اختراعی کاربردی باشد و بتواند وارد فاز تولید و تجاری‌سازی و در نهایت شرکت‌های دانش‌بیان شود، اثرگذاری بالایی در اقتصاد و تولید ناخالص ملی خواهد داشت.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه صنعتی کرمانشاه با اشاره به لزوم حمایت از مخترعان و مستعدان‌برتر حوزه‌های ایده‌پردازی، اظهار داشت: گام اول برای حمایت، پایش کارشناسانه اختراع است تا استدلال کافی برای حمایت از آن وجود داشته باشد. به عبارت دیگر، تنها اخترعی ارزش حمایت دارد که بتواند به محصولی صنعتی، تجاری و ارزش‌آفرین تبدیل شود. حمایت نیز در محدودۀ تسهیلات مالی خلاصه نمی‌شود بلکه در بسیاری موارد نیاز به حمایت معنوی و غیرمالی مانند تسهیل بروکراسی، ارائه مشاوره‌های لازم و یا حتی برقراری ارتباط با سرمایه‌گذاران، است.

روشنی با بیان اینکه حوزۀ اخترعات نیاز به تزریق پول دولتی ندارد، تصریح کرد: ایجاد سازوکار منطقی برای ورود بخش خصوصی و تزریق سرمایه‌های آنان به اخترعات کاربردی و از سوی دیگر، حضور مشاور‌های اقتصادی و بازاریابی، از بهترین اقدامات دولتی است.

وی یادآور شد: بسیاری از آموزش‌های دانشگاهی جنبۀ کاربردی ندارند و صرفاً بر نظریات استوار هستند و همین موضوع یکی از دلایل مهم در بروز مشکل اشتغال دانش‌آموختگان است. در این شرایط، تعریف پروژه‌های کاربردی و متناسب با نیازهای موجود در صنعت می‌تواند مهارت و دانش عملی کافی را به دانشجو بی‌افزاید. دانشجو نیز وقتی اثرگذاری دانش خود را در صنعت ببیند، برای حضور در عرصه‌های عملی انگیزه و رغبت کافی را پیدا می‌کند.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه صنعتی کرمانشاه در پایان گفت: صنعت هنوز حس نیازی به دانشگاه پیدا نکرده است و نمی‌خواهد زمینه را برای حضور دانش روز فراهم کند؛ در حالیکه برای رسیدن به نقطۀ مطلوب، در سایۀ تعامل دوسویه صنعت باید به دانشگاه رجوع کند و دانشگاه نیز با رفع نیازها و چالش‌های موجود، به خوبی جواب اعتماد صنعت را بدهد.