اسحاق رزاقی؛ عضو شورای علمی بنیاد نخبگان استان زنجان در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به لزوم افزایش توانایی عملیاتی دانشجویان، گفت: فرد آموزش‌های خوبی در دانشگاه می‌بیند و به سطح بالایی از دانش می‌رسد اما برای حضور در عرصه‌های صنعتی، به توان عملیاتی بالا در قالب گروه، هم نیاز دارد.

وی افزود: دانشجو پس از اتمام تحصیل و پیش از ورود به صنعت، باید آموزش‌های لازم را فرا بگیرد، حس انجام کار در او بیدار شود و همچنین توقع‌های اشتغالی بی‌موردش نیز از بین رود.

رزاقی ادامه داد: برگزاری بازدیدهای تخصصی یکی از راه‌های ارتباط مستقیم دانشجویان خاصه مستعدان‌برتر با صنعت است. از سوی دیگر باید کارآموزی تخصصی بیش از گذشته مورد توجه دانشگاه قرار بگیرد تا دانشجویان توانایی صنعتی بالاتری کسب کنند. علاوه آن، صاحبان صنایع و فعالان موفق می‌توانند به عنوان مدرس در کارگاه‌های دانشگاهی حضور داشته باشند تا بتوانند ارتباط منطقی بین دانش و داشته‌های کسب‌شدۀ دانشجویان با دنیای واقعی صنعت برقرار کنند.



این فعال اقتصادی و صنعتی اضافه کرد: نگاه ایدئولوژیک دانشگاه یکی از موانع ارتباط با صنعت است. دانشگاه باید موضوعات پژوهشی خود را متناسب با نیازهای صنعت و جامعه تعریف کند و روی چالش‌های واقعی تحقیق و پژوهش کند؛ این در حالی است که عمدتاً نگاه اساتید دانشگاهی به مقاله و پتنت مخصوصاً در مجلات  معتبر خارجی و در نهایت ارتقاء و ارزشیابی است.

وی اظهار داشت: این موضوع تا حد بسیاری به دلیل وجود سیاست‌های نادرستی است که فرصت فعالیت کاربردی به دانشگاهیان نمی‌دهد. در واقع اساتید دانشگاهی آزادی‌عمل کافی برای انتخاب پروژه ندارند. به همین دلیل، دانشگاه به نوعی دچار انفعال و افسردگی علمی شده است.

رزاقی یادآور شد: داشته‌های بومی تنها زمانی به عنوان مزیت محسوب می‌شوند که با علم روز به فناوری و ارزش‌افزوده تبدیل شوند. به عنوان نمونه، کشور در حالیکه یکی از تولیدکنندگان بزرگ نفت خام در جهان است اما در زمینه‌های نفتی و تجهیزات استخراجی آن نتواسته است به فناوری دست یابد در نتیجه تنها به خام‌فروشی بسنده کرده است.

عضو شورای علمی بنیاد خبگان استان زنجان تأکید کرد: امروزه نفت خام هیچ ارزشی در بازارهای اقتصادی ندارد. تمام درآمد نفتی کشوری مانند ایران یک‌سوم درآمد یک شرکت متوسط بین‌المللی است که در زمینه‌های فناوری فعال است. باید دانست شرکت‌های بزرگ، محصول و کالای خود را نمی‌فروشند بلکه دانش خود را به بازار عرضه می‌کنند؛ بنابراین با دانش پویا، به اقتصاد پایدار و فناناپذیر می‌رسند.

وی درپایان با بیان اینکه نیروی‌انسانی مهمترین داشتۀ هر کشوری است، خاطرنشان کرد: توسعه تنها در سایۀ حمایت از نیروی‌انسانی متخصص و متعهد و تزیق توان و اندیشۀ آنان به داشته‌های بومی و مزیت‌های ذاتی میّسر می‌شود.