علی‌اکبر دسترنج؛ عضو هیئت‌علمی دانشگاه یاسوج در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به لزوم جهت‌دهی به مسیر پژوهشی، گفت: متأسفانه در سال‌های گذشته، هدف نهایی پژوهش مورد غفلت واقع شده است.

وی افزود: در اغلب موارد، تنها هدف پژوهش ارتقاء آمار کمّی است. استاد برای ارتقاء و دانشجو برای دفاع تنها روی انتشار مقاله متمرکز می‌شوند و چرایی پژوهش و کاربردی‌بودن آن در جامعه بومی مورد غفلت واقع می‌شود.

دسترنج ادامه داد: امتیازمحور بودن آئین‌نامه‌های ارتقاء از سویی و تأکید بر لزوم چاپ مقاله برای دفاع دانشجویان تحصیلات‌تکمیلی سبب می‌شود مقالات خروجی‌محور نباشند و ضریب اثرگذاری آنها در جامعه کاهش یابد حتی در مواردی که مقاله باکیفیت باشد.

محقق حوزه برق تصریح کرد: باید بین نیازهای جامعه و صنعت با فعالیت‌های دانشگاه ارتباط منطقی وجود داشته باشد تا هزینه و انرژی به‌صورت بهینه مصرف شود. این روند باعث می‌شود صنعت با علم، فناوری و دانش‌فنی روز بیگانه و دانشگاه نیز در جامعه کمترین اثرگذاری را داشته باشد.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه یاسوج یادآور شد: سامان‌دهی توان علمی موجود در کشور از سویی و دسته‌بندی کردن مشکلات و مسائل جامعه بومی از سوی دیگر، تسهیل‌گر ورود جامعه علمی خاصه نخبگانی به چرخۀ خدمت‌رسانی است. به‌عبارت دیگر، این اقدام می‌تواند پتانسیل‌ها و قابلیت‌های موجود در هر بخش را به‌صورت کاملاً تخصصی و کارشناسی‌شده به نیازها و مسائل تزریق کند؛ البته تشکیل کارگروه‌های تخصصی در ذیل معاونت علمی‌وفناوری رئیس‌جمهور تا حدودی توانسته‌ این خلاء را پر کند اما هنوز تا رسیدن به نقطۀمطلوب راه زیادی در پیش است.

دسترنج در ادامه با اشاره به اینکه در دانشگاه همۀ اساتید توان و یا علاقه حضور در عرصه‌های صنعتی را ندارند، تأکید کرد: افرادی در دانشگاه هستند که علاوه بر علاقه، توان و قابلیت‌های فردی انجام پروژه‌های صنعتی را دارند، تشکیل گروه با حضور این افراد می‌تواند دانشگاه را به یک قدرت قابل اعتنا در انجام پروژه‌های کلان تبدیل کند.

هیئت‌علمی دانشگاه یاسوج اضافه کرد: هسته‌های پژوهشی نباید به آسیب نگاه تک‌بعدی دچار شوند و به‌گونه‌ای تشکیل شوند که از همۀ تخصص‌های مورد نیاز و متناسب حاضر و افراد نیز درک درستی از کارگروهی داشته باشند. از سوی دیگر، مدریت هسته نیز باید به افراد توانمندی سپرده شود که با آینده‌پژوهی مناسب و جهت‌دهی صحیح به داشته‌ها، گروه را در مسیر صحیح هدایت کنند.

وی خاطرنشان کرد: حضور در صنعت یکی از اقدامات اساسی برای کابردی‌شدن علم است و به‌همین دلیل باید از امکانات موجود به بهترین شکل استفاده کرد؛ حتی می‌توان تعدادی از دوره‌های پسادکتری را در صنعت برگزار کرد. از سوی دیگر، کاهش بروکراسی اداری و البته تعامل وزارتخانه‌هایی مانند نفت، معدن، دفاع و نیرو با جامعۀ علمی که پروژه‌های کلان و دانش‌بنیان بسیاری دارند نیز می‌تواند تسهیلگر مسیر اثرگذاری هسته‌های پژوهشی در جامعه باشد.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه یاسوج در پایان با اشاره به نقش اثرگذار نخبگان در سیستم اداری کشور، حضور این افراد را آغازگر اقدامات بدیع دانست و گفت: در برخی موارد، سیستم اداری کشور در بخش‌های مختلف به‌حدی درگیر روزمرگی شده است که فرصتی برای ایده‌پردازی نخبگانی ندارد. در این شرایط است که حضور نخبگان در رأس مدیریت تحولات کشور معنا پیدا می‌کند.