مهدی رحیمی؛ رئیس سازمان بسیج علمی‌وپژوهشی سپاه استان لرستان در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به لزوم انجام کار گروهی نخبگانی، گفت: با رشد علمی که امروز در جهان وجود دارد قطعاً نمی‌توان با انجام فعالیت‌های فردی به دستاورد قابل توجهی رسید چراکه موضوعات بشری، امروزه پیچیده و چندوجهی هستند و برای بررسی آنها نیاز به نگاه چندبعدی است.

رحیمی ادامه داد: حصول فناوری نتیجۀ همکاری و تعال چند تخصص و مهارت و تجمیع توان نخبگانی است.

عضو شورای علمی بنیاد نخبگان استان لرستان، تعامل و هم‌افزایی بین‌بخشی را لازمۀ حمایت از اجتماع نخبگان بومی برشمرد و تصریح کرد: متأسفانه این مهم هنوز میسّر نشده است و دستگاه‌ها و نهادهای مختلف خود را موظف به همکاری با بنیاد نخبگان استان نمی‌دانند و از سوی دیگر در برخی استان‌ها، زمینۀ لازم را برای ایجاد این هم‌افزایی فراهم نشده که این امر هم در کیفیت و هم در کمّیت برنامه‌ها اثرگذاری نامطلوبی دارد.

رئیس سازمان بسیج علمی‌وپژوهشی سپاه استان لرستان تصریح کرد: امکانات و پتانسیل‌های خوبی در استان‌ها وجود دارد که می‌توان در سایۀ تعامل بین‌دستگاهی از آنها برای حمایت از طرح‌ها و اندیشه‌های نخبگان استفاده کرد.

رحیمی با اشاره به ضرورت بهره‌بری از امکانات مراکز رشد در استان‌ها، بر اشتراک‌ منابع تأکید و تصریح کرد: هم‌افزایی و همگرایی بین‌دستگاهی، سبب می‌شود موازی‌کاری کمینه شده و همۀ کشور برای تربیت نیروی‌انسانی متخصص و متعهد بسیج شوند و فضای نخبگانی در کشور حاکم شود.

وی با اشاره به ضرورت حمایت از گروه‌های نخبگانی، یادآور شد: گرچه ارائه تسهیلات به افراد اقدام مناسبی است اما اگر این حمایت‌ها به سمت گروه‌های نخبگانی، شرکت‌های دانش‌بنیان و فعالان کسب‌وکارهای نوپا جهت‌دهی شود، علاوه بر رونق اشتغال‌زایی و کمک به پویایی اقتصادی، فرهنگ کار گروهی را نیز ترویج می‌کند.

عضو شورای علمی بنیاد نخبگان استان لرستان، تزریق تفکر نخبگانی به مناطق کم‌برخوردار و محروم را یکی از اولویت‌های اساسی برای رسیدن به توسعه قلمداد کرد و اظهار داشت: خدمت‌رسانی به این مناطق یکی از ملزومات پیشرفت و توسعه و یکی از محل‌های مناسب برای پیاده‌سازی اندیشه و طرح نخبگانی است. برای نیل به این هدف و همچنین توانمندسازی ساکنان این مناطق، می‌توان از ظرفیت نهادهایی مانند بسیج علمی نیز بهره برد.

رحیمی در پایان خاطرنشان کرد: مشکلات بومی تنها زمانی به صورت پایدار حل می‌شوند و تنها زمانی مزیت‌های نسبی به مزیت رقابتی تبدیل می‌شوند، که براساس مقتضیات بومی به عنوان پروژۀ پژوهشی در دانشگاه‌ها و مراکز علمی-تحقیقاتی تعریف شوند.