محمد علی‌اکبری؛ رئیس دانشگاه ایلام در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به لزوم نگاه چند بعدی در یافته‌های علمی، گفت: هیچ یک از دستاوردهای علمی و فناوری جهان امروز تنها با یک تخصص و مهارت حاصل نشده‌اند.

وی افزود: برای رسیدن به نتایج کاربردی و مفید در همۀ فعالیت‌های جوامع امروز از جمله تحقیقات علمی، کار جمعی و حضور تخصص‌های متنوع و مرتبط یک الزام است. به همین دلیل است که تقریباً در همۀ موارد چالش‌ برانگیز، شوراهای علمی تشکیل می‌شود.

علی‌اکبری ادامه داد: امروزه برای انجام یک تحقیق و پژوهش علمی باید اثرات آن بر ابعاد مختلف زندگی از جمله اجتماعی، فرهنگی و زیست‌محیطی سنجیده و توجیه شود تا بتوان فعالیت و نتیجۀ حاصل‌شده را مفید قلمداد کرد.

رئیس دانشگاه ایلام با اشاره به لزوم پرهیز از حرکت موجی در تعریف موضوعات پژوهشی، تصریح کرد: یکی از مشکلات جامعۀ علمی کشور، پخش موضوعات به صورت موجی است؛ به عبارت دیگر، هراز چندگاهی یک موضوع در سطح کلان و ملی، مطرح و پررنگ می‌شود و غالب محققان و دانشگاهیان تحقیقات خود را به سمت و سوی آن سوق می‌دهند. در این روند، مزیت‌های بومی، مقتضیات منطقه‌ای و داشته‌های سرزمینی مورد غفلت واقع می‌شوند.

وی با بیان اینکه آمایش سرزمین یکی از ارکان اصلی توسعه و پیشرفت است، تصریح کرد: سیاست‌گذاران عرصۀ علم و فناوری باید جهت‌دهی مناسبی به فعالیت‌های علمی دهند تا علاوه بر رونق علوم مرزدانش و موضوعات کلان، علم و پژوهش‌های انجام‌شده در خدمت رفع مسائل جامعۀ بومی نیز قرار بگیرد.

علی‌اکبری یادآور شد: به عنوان مثال تاکید بر فناوری‌های های‌تک نباید سبب غفلت از علوم‌انسانی و اجتماعی شود باید بدانیم موفقیت در عرصۀ فناوری نیز در گرو بکارگیری دانسته‌های علوم نرم است.

رئیس دانشگاه ایلام خاطرنشان کرد: در بحث پژوهش هنوز سیاست واحدی اتخاذی نشده است؛ از طرفی رشد کیفی و کمّی این بخش انتظار می‌رود و از سوی دیگر، قید الزامی در سهم یک‌درصدی دستگاه‌ها و نهادها وجود ندارد. به عبارت بهتر، پژوهش اولویت ثانویه دستگاه‌ها است و آنها می‌توانند به راحتی از پرداخت و هزینه سهم خود در این عرصه، خودداری کنند؛ این در حالیست که رونق بخش پژوهش علاوه بر فرهنگ‌سازی، نیاز به الزامات قانونی هم دارد.

وی در پایان با اشاره به لزوم تأمین هزینه‌های پژوهشی از بیرون دانشگاه، اظهار داشت: متأسفانه در حال‌حاضر پژوهش برای پژوهش انجام می‌شود و نه برای کاربرد. در واقع دانشگاهیان برای صرف پژوهش، تحقیقات خود را انجام می‌دهند چراکه هیچ نیازی از بیرون به آنها ارجاع داده نمی‌شود و خود دانشگاهیان نیز به صورت مأموریت‌گرا نتوانسته‌اند گروه‌های تحقیقاتی تشکیل دهند.