داود احمدی‌دستجردی؛ عضو هیئت‌علمی دانشگاه گیلان در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با بیان اینکه عوامل متعددی سبب غیرکاربردی‌بودن مقالات دانشگاه شده است، گفت: نمی‌توان این موضوع را تنها به یک دلیل خاص نسبت داد.

وی افزود: جامعۀ علمی ایران هنوز در عرصۀ مقاله‌نویسی نوپا محسوب می‌شود و مدت زیادی از حضور محققان و دانشگاهیان ایرانی در این عرصه نمی‌‎گذرد؛ از سوی دیگر، مقالات علمی چاپ‌شده غالباً از استانداردهای بین‌المللی بالا برخوردار نیستند.

دستجردی اضافه کرد: در برخی موارد مقالات منتشر شده، هیچ حرف جدید برای گفتن ندارند چراکه از مقالات قبلی استخراج شده‌اند. به عبارت دیگر، مقالات گذشته، شکسته شده و به چند مقاله تبدیل می‌شوند. این در حالی است که بزرگانی چون میرزاخانی مقاله‌ای 250 صفحه‌ای منتشر می‌کنند؛ این مهم یعنی اهمیت قائل‌شدن برای کیفیت.

احمدی‌دستجردی ادامه داد: در گذشته به دلیل مدیریت زیگزاگی و تغییر مداوم رویکردها، رشد نامتوازنی در عرصۀ فعالیت‌های علمی و به ویژه مقاله رخ داده است و کیفیت و کمّیت دوشادوش هم حرکت نکرده‌اند؛ البته این روند با توجه به تازه‌کار بودن جامعۀ علمی در نشر مقاله، تا حدودی طبیعی به نظر می‌رسد.

این محقق ریاضی با اشاره به لزوم آموزش کار گروهی از سنین پایین، تصریح کرد: متأسفانه در شیوۀ کنونی مدارس، جایگاهی برای آموزش کاری گروهی وجود ندارد در حالیکه در شیوه‌های مدرن آموزشی در کشورهای پیشرفته یکی از ارکان اصلی آموزش فعالیت‌های جمعی است.

وی در ادامه با اشاره به لزوم کیفی‌محور شدن آئین‌نامه‌های ارزشیابی و ارزیابی، اظهار داشت: دانشگاه علی‌رغم تمام مشکلات و مسائل، همچنان از صنعت جلوتر گام برمی‌دارد. امروزه مقالات علمی جامعۀ علمی ایران در عرصه‌های بین‌المللی چاپ می‌شود اما در داخل، مشتری و خواهانی برای آن وجود ندارد.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه گیلان بیان داشت: پیشرفت‌های حاصل‌شده در عرصه‌های نظامی، حاصل سپردن امور و ارجاع نیاز به بخش‌های علمی و تحقیقاتی و تکیه بر توان علمی داخلی است. اگر نهادها و دستگاه‌های دیگر نیز این رویه را در پیش بگیرند، تجربۀ موفق نظامی در بخش‌های دیگر خاصه صنعتی نیز رخ می‌دهد.

احمدی‌دستجردی تأکید کرد: صنعت بومی امروز به یک تعویض‌کار تبدیل شده است که دنبال پیشرفت و ترقی نیست. در واقع صنعت، به یک کارخانه تبدیل شده است و در نظام‌های ارزشیابی بین‌المللی این صنعت، یک کارگاه نام دارد چون واحدهای تحقیق و توسعه به معنای واقعی در آن وجود ندارد.

این محقق ریاضی یادآور شد: سرفصل‌های یکسان دروس خاصه در تحصیلات‌تکمیلی، دانش‌آموختگانی با کیفیت یکسان تربیت می‌کند. به عبارت دیگر، فقدان‌‌تنوع در دروس ارائه‌ شده سبب عدم‌تنوع در مهارت‌های افراد و در نهایت کاهش کارآیی آنان می‌شود.

وی در پایان خاطرنشان کرد: نیاز است باتوجه به شرایط موجود، بار دیگر در تعداد و تنوع دروس و بودجه‌های پژوهشی و هزینه‌کرد آنها بازنگری شود.